Z miłości rodzi się miłość, to znaczy człowiek widząc, że Bóg niezmiernie go miłuje, nie może się nie odwzajemnić i nie kochać.
Powinniśmy skierować nasze uczucia, pragnienie i miłość ku Temu, kto jest od nas silniejszy, to znaczy – ku Bogu, od którego pochodzi wszelka moc.
W miłość Boga nie kładźmy ani formy, ani miary, ani reguły, lecz kochajmy Go nieograniczenie.
Bóg nas kochał, nie będąc kochany; miłość Jego jest z łaski, nasza jest długiem, albowiem jesteśmy obowiązani Go miłować.
Kiedy dusza płaci Stwórcy miłością za miłość, wtedy Mu ona daje pić.
Święta i prawdziwa bojaźń Boża w sercu człowieka budzi miłość do Boga.
Człowiek widząc, że Bóg kocha go ogromną miłością, stara się kochać tak samo, chociaż miłość Stworzyciela jest zawsze większa. Oznaką miłości jest miłowanie tego samego, co kocha nasz ukochany.
Miłość daje życie wszystkim cnotom, gdyż żadna cnota nie może istnieć bez miłości; cnotę nabywa się przez czystą miłość do Boga.
Pamiętaj, że miłość Boga jest tak zjednoczona w duszy z doskonałą cierpliwością, że żadna z nich nie może zniknąć, by nie zniknęła i druga.
Jeśli dusza nie ma prawdziwe boskiej doskonałej miłości, nie rodzi owoców życia, lecz śmierci.
Żadna rzecz poza Bogiem nie jest godna miłości, toteż w Nim i przez Niego trzeba służyć stworzeniom i kochać je.
św. Katarzyna ze Sieny
Polecamy:
